Gökbilimde sayısını ve türünü düşünemeyeceğiniz ölçüde bir çok katalog vardır. Yani yapılan tüm gözlemlerde elde edilen veriler muhakkak ilgili bir katalogda toplanır. Kısaca NED (NASA/IPAC Extragalactic Database) adı verilen katalogda da gökadalar ile ilgilidir.

Bugüne dek yapılan mor öte görsel bölge, kırmızı öte bölge gibi çeşitli yerden ve uzaydan yapılmış gözlemler bu katalogda bulunur. Siz de internetten bu kataloğa ulaşıp kullanabilirsiniz. İçinde yaklaşık 100 milyondan fazla gökada barındırır.

Bir grup araştırmacı bu katalogda bize 3.5 milyar IY’ndan yakın çok parlak eliptik gökadaları araştırıyorlar. Yaklaşık 800 000 tane buluyorlar. Bir de ne görsünler bunlardan 53 tanesi eliptik değil sarmal gökada. Bir kaç kez bunların uzaklıklarını denetliyorlar, hiç biri yakın değil, en yakın olanı 1.2 milyar IY uzaklıkta. Uzaklıkları belli olunca gökadalara ilişkin bir çok parametreye ulaşıyor araştırmacılar.

Bu süper sarmal gökadalar Samanyolumuzun parlaklığından 8 ila 14 kez daha parlak, yine bizim gökadamızın kütlesinden 10 kez daha fazla kütleye sahip. Işık yayan disklerinin çapı 2 ila 4 kez daha büyük. Samanyolunun çapı yaklaşık 100 000 IY’dır, bu 53 gökadanın en büyüğünün çapı 440 000 IY. Bu süper sarmal gökadalar bol miktarda mor öte ve orta kırmızı öte bölgede ışınım yapıyorlar, bu ise onlarda çok sayıda yeni yıldız oluşumunu göstermekte. Samanyolu’na göre 30 kez daha fazla yeni yıldız oluşuyor.

Normal sarmal gökadalar bu tür bir beceriye sahip değiller. Yeni yıldız oluşum potansiyelleri limitlidir. Çevrelerindeki soğuk gazı çekim kuvvetleri ile içeri alarak yeni yıldız oluştururlar. Çevrelerindeki gaz bittiğinde de yıldız oluşumu yavaşlar. 53 süper sarmal gökadadan dördünde çift çekirdek olduğunu görmüşler. Yani çarpışarak büyüdükleri ve yeni yıldız oluşumunun nedeni de bu çarpışma olduğu anlaşılıyor. Fotoğrafta süper gökadalarda üç tanesi gözüküyor. Sevgilerimle…